Koniec szkoły i co dalej

Zakończenie roku to okres podsumowań tego, co przez dany rok udało się nauczyć. Niestety świadectwa szkolne odnosi się tylko do przedmiotów szkolnych. Każdy rok to także dodatkowe umiejętności w każdej sferze życia.

Ten rok jest wyjątkowo trudny ze względu na podwójny rocznik uczniów rozpoczynających etap nauki na poziomie średnim.

Jednak wśród problemów podwójnego rocznika, po raz kolejny niezauważony jest problem młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną kończących szkoły zawodowe. Opuszczają mury szkół, gdzie otoczeni profesjonalistami mogli rozwijać się w swoim, charakterystycznym tempie. Ich świadectwa, często podobne do zwykłych za rzadko otwierają drogę do przyszłości – pracy, samodzielności i możliwości samorealizacji.

Zakończenie edukacji to czas trudnych decyzji i zetknięcie z dorosłą rzeczywistością, gdzie nie ma już parasola ochronnego. Często też ze względu na za niskie orzeczenie o niepełnosprawności – brakuje pomocy ze strony Państwa.

Niewielu z nich będzie pracować, nie dlatego, że nie mają kompetencji, tylko dlatego,że rynek pracy nie jest na nich gotowy i ich najbliżsi nie dopingują ich, bo oznacza to mniejszą pomoc od Państwa – jeśli jest możliwa. Część trafi do Warsztatów Terapii Zajęciowej – to najczęściej Ci z dużych miast.

Reszta wróci do domu i powoli będzie tracić ciężko zdobyte umiejętności. Zamknięci w domach nie mają szans na namiastkę normalnego życia, a ich wieloletni trud idzie na marne, a problemy piętrzą się przed nimi i ich opiekunami.

Problem często poruszany w wąskim kręgu samych zainteresowanych za rzadko przebija się do dyskusji ogólnej, gdzie, o niepełnosprawności mówi się w odniesieniu tylko do pomocy finansowej i to nielicznej grupy – tej z najcięższymi postaciami. Ci, co funkcjonują ciut lepiej spychani są w co raz większą otchłań bezradności.

Namiastką tego są wakacje, przy czym warto zauważyć, że odpoczynek jest potrzebny również uczniom z niepełnosprawnościami-nie mniej tak długa przerwa często widoczna jest we wrześniu. Problem ten narasta w wieku dorosłym.

Mówiąc o zmianach w zakresie problematyki niepełnosprawności zwróćmy uwagę na to, co decyduje o satysfakcji z życia o pracy, aktywności i rozwoju adekwatnego do możliwości każdego człowieka.